Het red de legkip keetje

Onlangs vertelde me manlief dat hij een keet kon krijgen, een pipowagen, denkend aan de foto's van het Keetje van Lien en de keet van Essebes ging mijn hart sneller kloppen. 

Maar tsja een vouwcaravan die past dan wel in onze tuin, maar een keet in onze tuin is een ander verhaal. Die zou er dan al in getakeld moeten worden...

Ik dacht natuurlijk er vrijwel meteen aan om dan maar eens aan Carolien/Lien te gaan vragen of zij iemand wist die helemaal enthousiast was geworden van haar keetje. 

Ze wist iemand, de mevrouw van de legbatterij kippen. En zo togen wij eergisteren weer naar de keet samen met Anita die helemaal enthousiast was toen ze de keet zag. 

Ze zag het helemaal voor zich, een extra plek om de legbatterij kippen in op te vangen. 

Manlief monteerde nog een achterlicht dat we samen met haar kochten bij Heuts. We reden eerst nog met ons tweetjes naar huis om allerlei gereedschap te halen. Lief van hem...had hij natuurlijk allemaal niet hoeven te doen. 

Zorgde dat het ontzette 'raam' vast kwam te zitten zodat het niet open kon klapperen (ik maakte ondertussen deze wolkenfoto's voor jullie en hielp met kijken of de lichten het deden ;)) en gisterenavond zou Anita hem dan zelf gaan ophalen. 

De band die manlief opgepompt had bleek weer leeggelopen, maar iemand heeft ze geholpen met een tube, dat spul dat je in een lekke band kan spuiten, en twee uurtjes later kreeg ik dan het verlossende sms'je dat ze thuis waren en het goedgekomen was. 

Blij dat ik een goede daad heb kunnen verrichten (ik heb er wel nog een vrijwillige bijdrage voor gekregen ;)) en dat iemand nu plezier kan gaan hebben van de keet. 

De doos van Nana haalde ik gisteren ochtend even op bij een Kiala punt, nu iemand anders aan de balie en ik wist inmiddels hoe de doos uitzag. En zoals jullie kunnen zien kreeg ik nog leuke gehaakte bloemetjes en hartjes van haar om mijn omslagdoek te pimpen. 

Máár er zat nog meer in de doos, Nana http://goudhaartje.blogspot.nl/ had eens gelezen in een blogpost van mij dat we op ons werk niet veel stofjes hebben en stuurde me stofjes waar ze zelf niets meer mee deed. 

Ik slaakte een zucht bij het zien van het elfjes stofje/gordijn...oh dat is toch veel te zonde om te laten verknippen door collega's...

Ik gek van engelen en elfen kan dat niet over mijn hart verkrijgen, maar Nana schreef al dat ze al had verwacht dat ik er zelf eerst zou tussen neuzen. 

Verder eigende me ik een klein stukje van de retro lap toe, er lagen twee kleinere lapjes bij, die ga ik in mijn eigen retro lappendeken gebruiken, maar de rest gaat netjes mee naar mijn werk en staat al klaar boven op mijn fiets zodat ik het niet vergeet ;). 

Lieverds ik ga ervandoor, hebben een leuk lang weekend voor de boeg...zoeffff...

Warme creatieve groetjes van Susan